Jeugdvriend Kees en ik hebben vanaf 1977 in vrolijke competitie en vol overgave gewerkt aan De Vrije Nihilist, uitgave van het Nihilisties Verbond. Net als onze grote voorbeelden Koot en Bie met het Simplisties Verbond droegen we een alpinopet, maar in tegenstelling tot de brave mattenklopper als symbool liep de rechtgeaarde nihilist natuurlijk met een speer rond. Waar andere –meer sociale– scholiertjes zich bezighielden met sporten en de schoolkrant joegen wij in het zeisterbos wandelende mevrouwtjes met kleine hondjes schrik aan met onze verschijning.
Die Vrije Nihilist was een vrijhaven voor meligheid en morbide ongein. We vonden het na ongeveer een jaar toch wat kinderachtig worden om onszelf 'Waag' en 'De Bruijn' te noemen. Toen was het gedaan met de Vrije Nihilist. Onder de knop 'Meer lezen' nog wat pagina's...
De Vrije Nihilist
Zoals iedere georganiseerde vrijetijdsbeweging kende ook het Nihilisme zo z'n kledingvoorschriften...
De Vrije Nihilist was opgezet als blad, met rubrieken en series en advertenties voor nihilistische producten. Zoals bijvoorbeeld deze doodskist. De Nihilist –moe van onze verschrikkelijke wereld– kon zich hiermee bij leven en welzijn preventief laten begraven.
In het artikel 'Nihilistische nostalgie' zit een oudere Nihilist voor de haard gezellig over vroeger te lezen. In het bijbehorende artikel worden de kopstukken van de toenmalige politiek de oren gewassen.
Het nihilisme, dat was natuurlijk een geloofsprincipe. Ik schreef de eerste pagina van de bijbel van m'n moeder over en smokkelde ergens in genesis de eerste Nihilist de schepping in...
(Klik op 'Startpagina' om terug te gaan naar de lange sliert berichten.)
(Klik op 'Startpagina' om terug te gaan naar de lange sliert berichten.)
