Dat dagboekschrijven deed ik op mijn kamer in Zeist, tot eind 1980, en daarna nog een paar jaar in Arnhem. In Zeist woonde ik met mijn moeder en broers op de dertiende verdieping van een enorm flatgebouw. Ik had een eigen kamer, mijn universum, waar ik eigenlijk nauwelijks uitkwam. Aan de muur achter mijn hoofd hangt een lege schilderijenlijst. Dat vond ik zelf heel betekenisvol, maar toen de vader van mijn vriendinnetje Greet de lijst zag en vroeg wat ik er mee bedoelde wist ik niet wat ik moest zeggen.
