Dat hele gedoe met die bolletjes hieronder bracht me dan vervolgens weer op een soort 'Theorie van de Verveling', de vruchtbaarheid van het aanklooien. Die ging ik dan weer eindeloos opschrijven en omschrijven en beschrijven. Verveling, landerigheid, richtingloosheid, doelloosheid, zinloosheid... Ik vond het allemaal even mooi. De associatie met 'vervelling' –met dubbel L– trof me dan plotseling in het sjabloon hierboven, en dat gaf dan ook weer aanleiding tot eindeloos geschrijf.
Hoeveel cijfers passen er op een blaadje? 1520 in dit geval. Je ziet mooi hoe de in de inkt gedoopte kroontjespen zich regel voor regel leegschrijft.
Een kleurrijker soort verveling levert dit op. Bijschrift: 'regenworm die zich door doos olieverftubes heeft gevreten'.
