Nou, da's grappig! Een deel van mijn dagboek heb ik als twintiger letterlijk geschreven voor mijn oudere zelf van vijftig... "Curieus, de gedachte dat ik over pakweg een jaar of 30 (...) met betraande oogjes en een keel vol weemoed naar dit fotootje –geklemd tussen bibberende en rimpelende handen– zal zitten staren..." Nou, jongere zelf, het valt reuze mee met dat bibberen en rimpelen. Overigens weet ik van de meeste mensen op de foto de namen niet meer. Alleen Gerben en Greet.
